Bİ ŞEYİM!

Nasılsın birader? diye sordum. "Bi şeyim" dedi. Ne demek "bi şeyim" birader. Valla, "iyi miyim, kötü müyüm, ben neyim ne haldeyim" diye bilemediğim halin adıdır "bi şeyim" 

Nereden geldi aklına birader? "Halden işittim" dedi. Bangır bangır bağırıyor, ben “bi şeyim” diye. "Bi şey!

Eyüp'ün sabrı, Yunus'un isyanı, Yusuf'un imtihanı, Süleyman'ın gücü, Nuh'un azmi, Meryem'in gebeliği, Muhammed'in mücadelesi (aleyhimusselam), cehennemin homurtusu, cennetin esintisi, şeytanın cilvesi, Bedir'in melekleri, Beni Kaynuka'nın köleleri, tarihte eşi benzeri olmayan halde olanlar, çöldeki sürgünler, Lut kavminin sapıklıkları, Hicr'i kırpan çığlık, Musa'nın tevekkülü, denizi geçenlerin putperestliği, cahiliyenin şirki, İsa'ya ihanet edenler, İbrahim'in imanı, Karun'un serveti, Zülkarneyn'e verilmiş imkân, Firavunun zulmü, Allah'ın rahmeti, Allah'ın gazabı... Hepsinin içerisinde olduğu “bi şey.” 

Bir hal ki, adı; "bi şey" 

Bu “bi şey”den ne doğacak meçhul. O sebeple hepimiz şu anda bi şeyiz. 

Farkında olmayan şaşkın.

Bir şey yokmuş, her şey yolundaymış zannına sahip gafil.

Göndereceğin her hayra muhtacız, diyen mütevekkil. 

İçimizdeki beyinsizler yüzünden bizi helâk etme diyen.

Halinden haberi olmayan. 

Bildiğinden dolayı gözünü kırpamayan.

Şeytanın cilvesinin sarhoşluğundan ayılamayan.

Secdelerde gözyaşlarına boğulan.

Şehvetten gözleri dönmüş olan.

Memnu suya baş gömme dalmışlar. 

Sabırla, sükunetle, tevekkülle, teslimiyetle, inançla istihdam bekleyen. 

Kafasını dikmiş son sürat cehenneme koşan. 

Yolda kalmak için canını dişine takan.

Karanlıklar içre karanlıklar içerisinde hiçbir şey görmeyen. 

Her baktığı yer aydınlatılan.

Cehennemin yaklaştırıldığı.

Cennetin kapılarının açıldığı. 

Şeytanların bağlandığı.

Setleri yıkılıp, her taraftan akın akın gelenler.

Ve gökten meleklerin indiği bir demde, yerde, zamanda, bi şeyiz. 

Helak korkusu içerisinde, umudun zirvesinde, oyun ve oynaşta, saf gafil, mahza uyanık, savaşın ortasında,  imkânsızlıklar içerisinde, ihsanların arefesinde... 

Hallere sahip bi şeyleriz. 

Biz insanlığın kaç devir geçirdiğini bilmiyoruz ve fakat, sanki o devirlerden bir devrin zirvesinde, belki de en karışık zamanında ya da finalinde yaşayan ve hali “bi şey” olanlarız. 

Şükür ki bize halimizden haber verecek olan bir Kitap var. Ya Onu da oyunlarımıza alet edecek ya da hidayet rehberliğinden istifade edecek bir şeyin önünde duruyoruz. Ya bu şeyde, “bi şey” olmaya devam edeceğiz; ya da lütfu İlahi ile yola revan olacağız.